Son zamanlarda intihar vak'aları çoğaldı. Üstelik bu intihar edenlerin çoğu aydın kesimden.
Bunun nedenini sordunuz mu hiç kendinize?
Adam okumuş, iş güç sahibi olmuş. Dışardan baktığınızda her şey normal. Ülke standartlarının üzerinde yaşıyorlar. Bu adamın ne derdi olur ki diyorsunuz. Ama bir bakıyorsunuz gazetelere, haber bültenlerine; profesör bilmem kim evinde ölü bulundu, öğretim görevlisi kendisini Boğaz Köprüsü'nden aşağı attı, albay kendisini silahıyla öldürdü vs.
Git gide artıyor bu haberler. Yavaş yavaş artan aydın sayımız hızla azalmaya başlıyor. Üstelik kendi istekleriyle ayrılıyorlar aramızdan.
Bana göre bilgileri eziyor onları. Bildikleri, bilmek istedikleri ve hayatta karşılığını bulamayınca hayatlarından vaz geçebildikleri şeyler var bana göre onların.
Biliyorlar, ama bunu paylaşabilecek kimseleri yok. Azınlıktalar. Çevrelerindekilerin çoğu ise ekmek derdinde.
Kiminizin bundan daha büyük dert mi olur dediğini duyar gibiyim. İnanın bana eğer birgün bu günlük telaşlardan kurtulursanız daha önce hiç karşılaşmadığınız sizi ağırlığıyla ölümün eşiğine kadar sürükleyecek daha büyük sorunların olduğunu keşfedeceksiniz.
Onlar bunları çoktan keşfettiler ve keşfettikleri bu şey onlara intihardan başka bir seçenek sunmadı.
Öğrendiler, mevki sahibi oldular, çok bilgili sanıldılar, ama onlar bildikçe ne kadar az şey bildiklerini gördüler.
Doğruyu kavradılar, ama ona ulaşmanın herkesin ekmek peşinde olduğu, günü gününe yaşadığı bu dünyada imkansız olduğunu gördüler. Elleri kolları bağlı oturamazlardı. Ama başkalarının hep o sığ düşünceleri tutsak etti onları zaman denilen kavramın içine.
Dayanamadılar...
Kimi bu kadar yükü taşıyamam dedi kendini sulara bıraktı, kimi gözünün önünde olup biten saygısızlığa, şerefsizliğe katlanamadı sıcak mermiyle buluşmak için dayadı parmağını tetiğe.
Evet, artık ülkemizde namusum kirlendi, bu utançla nasıl yaşarım diye kızlarımız intihar etmiyor ya da suçlular nasıl çıkarım insan içine deyip canına kıymıyor. Artık bu çirkin dünyada yaşayamam; bu sığ, kötü kalpli, gurursuz insanların arasında kalamam düşüncesiyle intihar ediyor insanlar, daha doğrusu aydınlar.
Onlar daha fazla kirlenmemek için yaşamlarına son veriyor, kirlenen dünyayı temizlemek için ellerinden birşey gelmediği için, günü aşmış düşünceleri onların yakasını bırakmadığı için ve en önemlisi onları onların gözüyle anlayacak tek bir beyin bile bulamadıkları için.
Aydın olmak zor, aydın olmak ağır.
Hele de sayınız az, tek başınıza koca dünyaya karşı direniyorsanız.
Bazı aydınlar ise, şuan aramızda olmayanlardan bahsediyorum, dünyanın değişmeyeceğini anlamış olmalı.
Umarım orada her şey daha iyi, daha doğru ve güzeldir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder